ارز دیجیتال چیست؟
ارز دیجیتال که آن را به‌عنوان رمز ارز، کریپتو کارنسی (Crypto currency) یا ارزهای رمزنگاری شده می‌شناسیم، به هر نوع ارزی می‌گویند که صورت مجازی دارد و برای ایمن‌سازی معاملات رمزنگاری شده است.
اما در حقیقت ماهیت این ارزها چیست؟ از چه زمان به دنیای ما وارد شدند؟ چگونه کار می‌کنند؟ اگر شما نیز با چنین سوالاتی مواجه شده‌اید و هنوز پاسخی برایشان پیدا نکرده‌اید، تا انتها همراه ما باشید.
چون در این مطلب خلاصه‌ای از مفاهیم ضروری درباره ارز دیجیتال، ماهیت، تاریخچه و هر آن‌چه را که باید بدانید، به زبان ساده آموزش می‌دهیم.
ارز دیجیتال چیست؟
کریپتوکارنسی روشی دیجیتال برای معاملات مالی است که برای انجام تراکنش‌های خود به سیستم مرکزی مانند بانک نیاز ندارد. اصطلاحا به این روش شبکه همتا به همتا (P2P) می‌گوییم و به کمک آن هر فردی در هر نقطه از جهان به هر جای دیگر که بخواهد، می‌تواند پول را واریز کرده یا آن را دریافت کند.
بنابراین از این پس به جای حمل پول کاغذی و معامله آن، می‌توانیم بدون محدودیت در فضای شبکه‌ای آنلاین ارز جابه‌جا کنیم یا در کیف پول دیجیتال خود آن‌ها را نگه داریم.
هر رمز ارز نام مخصوص خود را دارد، زیرا کدنویسی و رمزنگاری هر کدام با دیگری متفاوت است. رمزنگاری کریپتوکارنسی به حفظ امنیت آن کمک می‌کند و اجازه انجام ترکنش‌ها را می‌دهد.
اولین کریپتو کارنسی بیت کوین بود که در حال حاضر نیز ارزش بالای خود را حفظ کرده و گران‌ترین رمز ارز موجود در بازار است. برخلاف تصور بسیاری از افراد، تاریخچه بیت کوین به بیش از 10 سال پیش باز می‌گردد و ایده پردازی آن حتی از قرن حاضر نیز عقب‌تر می‌رود!
ارز دیجیتال در چه زمان و چگونه به وجود آمد؟
بیشتر افراد فکر می‌کنند که ارزهای دیجیتال موضوعی جدید و مربوط به چند سال اخیر است. اما در کمال تعجب باید بگوییم که اولین رمز ارز یعنی بیت کوین از سال 2009 وجود داشته است.
ایده‌پردازی اولیه ارز دیجیتال در اواخر دهه 1980 شکل گرفت. هدف این بود که ارزی به‌وجود آید که معاملات آن قابل ردیابی نباشد و همچنین به سیستم مرکزی مانند بانک وابسته نباشد.
از آن سال به بعد افراد زیاد با کدنویسی و ایده‌پردازی‌های مختلف سعی کردند این سیستم مالی را به وجود آورند اما هیچ کدام از آن‌ها تا سال 2008 به موفقیت نرسید. در نهایت فرد ناشناسی با اسم مستعار ساتوشی ناکاماتو اطلاعیه‌ای درباره بیت کوین منتشر کرد.
او در توضیحات خود از Bitcoin به‌عنوان سیستم ارز الکترونیک نام برد و عملکرد آن در شبکه بلاکچین را توصیف کرد. سپس در 18 اگوست 2008 به‌صورت رسمی کار روی پروژه بیت کوین را شروع کرد.
البته لازم به ذکر است که وجود رمز ارزها و فناوری به کار رفته در آن‌ها بدون تکنولوژی شبکه‌ای بلاکچین ممکن نبود.
اولین بلوک بیت کوین و خرید پیتزا
در سال 2009 ساتوشی اولین بلوک بیت کوین را استخراج کرد اما در آن زمان هیچ ارزشی نداشت. تا این‌که در آوریل 2010 معاملات آن آغاز شد و ارزشی معادل 14 سنت داشت.
اولین معامله‌ای که از بیت کوین در تاریخ ثبت کرده‌اند، مربوط به خرید پیتزا است. امروزه این داستان بسیار خنده‌دار و مضحک به‌نظر می‌رسد اما شخصی برای خرید دو پیتزا به ارزش 30 دلار، حدود 10 هزار بیت کوین را فروخت.
اگر آن شخص بیت کوین‌های خود را نگه داشته بود، با توجه به ارزش امروز آن بیش از 450 میلیون دلار دارایی داشت. در هر حال تاریخ 22 می سال 2010 به خاطر این اتفاق بامزه و تعجب برانگیز به «روز پیتزای بیت کوین» معروف است.
نحوه کارکرد ارز دیجیتال چگونه است؟
ارزهای دیجیتال بر شبکه‌ای زنجیره‌ای به نام بلاکچین ثبت و ضبط می‌شوند و تاریخچه تمام معاملات آن‌ها در اختیار دارندگان آن قرار می‌گیرد. به‌عبارتی تاریخچه تراکنش‌های هر رمز ارز در خودش ثبت می‌شود.
هر واحد کریپتوکارنسی در طی فرآیندی به نام استخراج (mining) به‌وجود می‌آید. در این فرآیند از قدرت رایانه کمک می‌گیرند و مساله‌های پیچیده ریاضی را حل می‌کنند تا سکه (کوین) تولید کنند.
علاوه بر این کاربران میتوانند ارزهای رمزنگاری شده را از دلال‌ها یا (در اصطلاح دقیق‌تر) صرافی‌ها خریداری کنند، آن‌ها را در کیف پول دیجیتال خود نگه دارند و در صورت تمایل خرج کنند.
اگر شما ارز دیجیتال بخرید، در حقیقت هیچ دارایی ملموسی نخواهید داشت. دارایی شما رمزی است که اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به شخص ثالث یک واحد را از شخصی به شخص دیگر منتقل کنید.
اگرچه بیت کوین در سال 2009 ساخته شد، اما هنوز تکنولوژی رمز ارزها در حال ظهور و تغییر است. در آینده انتظار می‌رود که این سیستم جای دیگر معاملات مالی جهان را بگیرد و نیاز به شخص ثالث در انجام تراکنش‌ها را به‌طور کامل از بین ببرد.
نمونه‌هایی از رمز ارزها
در حال حاضر هزاران هزار نوع کریپتو کارنسی وجود دارد که نام بردن آن‌ها غیر ممکن است. بسیاری از این ارزهای دیجیتال ماندگاری بسیار کمی در بازار دارند و ارزش آن‌ها در مدت زمان کوتاهی صفر می‌شود. به این ارزها میم کوین یا شت کوین می‌گوییم.
در مجموع ارزهایی که بعد از بیت کوین آمدند اصطلاحا به آلت کوین (Altcoin) معروف هستند. در ادامه تعدادی از بهترین و معروف‌ترین آلت کوین‌ها را به شما معرفی می‌کنیم.
1. اتریوم
اتریوم (Ethereum) در سال 2015 توسعه یافت و در واقع یک بستر بلاکچین است که ارز دیجیتال مخصوص خود را دارد. بعد از بیت کوین معروف‌ترین رمز ارز اتریوم است که بیشترین میزان معامله را نیز دارد.
2. لایت کوین
لایت کوین (Lite coin) شباهت از نظر کد و رمزنگاری شباهت بسیار زیادی به بیت کوین دارد. اما در نوآوری‌هایی مانند پرداخت‌ها و فرآیندهای سریع‌تر برای تراکنش‌های بیشتر، بسیار بهتر از بیت کوین عمل کرده است.
3. تتر
تتر (Tether) را شاید بتوان نسخه دیجیتالی دلار دانست، زیرا قیمت برابری دارند و مبلغ آن نیز با نوسانات دلار تغییر می‌کند. ارزهایی مانند تتر را به اسم استیبل کوین می‌شناسند.
4. ریپل
ریپل (Ripple) سیستم ثبت و ضبطی است که در سال 2012 به وجود آمد. از ریپل می‌توانیم علاوه بر ردیابی رمز ارزها، برای ردیابی انواع تراکنش‌ها استفاده کنیم. شرکت پشتیبانی کننده ریپل در حال حاضر با بانک‌ها و موسسه‌های مالی بسیاری همکاری می‌کند.
سخن نهایی
در پایان باید بگوییم ارزهای دیجیتال موضوع جدیدی هستند، هرچند از پیدایش قدیمی‌ترین آن‌ها یعنی بیت کوین مدت زمان زیادی می‌گذرد.
این بازار به دلیل نوپا بودن همچنان برای بسیاری از افراد ریسک‌پذیری بسیار بالایی دارد و افرادی که در این زمینه فعالیت می‌کنند باید دانش بالایی از اصول تکنیکال و فاندامنتال داشته باشند تا ریسک معاملات خود را کاهش دهند.
بنابراین اگر می‌خواهید به دنیای رمزارزها پا بگذارید باید با شیوه صحیح و اصول مدیریت سرمایه آشنا شوید تا ضرر خود را به حداقل برسانید و بیشترین بهره را از خرید و فروش‌های خود ببرید.
دیدگاهتان را بنویسید